گورنگی:

اخیراً آهنگسازان بر حسب روابط انتخاب می‏ شوند

مهدی گورنگی آهنگساز سریال های متعددی از جمله «سه دونگ ، سه دونگ»،«بچه های کوچه دوستی» و«هشت بهشت» بوده است. وی درباره موسیقی در فیلم به بانی فیلم توضیح می دهد:«معمولا ابتدا با انتخاب آهنگسازان بر اساس شناخت نسبت به آثار هنری آهنگساز و یا در حالت های جدید بر حسب روابط کار آغاز می شود. اگر وقت کافی در اختیار باشد آهنگساز سر صحنه دعوت می شود با فضا آشنا می شود و فیلمنامه در اختیار آهنگساز قرار می گیرد. همچنین در آخر بعد از تدوین اولیه یک نسخه از فیلم را در اختیار آهنگساز قرار می دهند و آنجا آهنگساز به طور جدی تر به هماهنگی تصویر و موسیقی می پردازد.

پیش از این مرحله ملودی ها به صورت جسته گریخته بر اساس احساس دریافتی آهنگساز است ، اما بعد از این مرحله آهنگساز بر اساس سکانس ها و تایم ها ، به ویژه فیلم های سینمایی که زمان اهمیت بیشتری دارد٬ ساخت موسیقی نهایی اتفاق می افتد. برای سریال ها اغلب یکسری موسیقی با توجه به قسمت های نخست سریال تهیه می شود و سپس در قسمت های آتی در برخی سکانس ها از بین موسیقی های اولیه برای آن فضا موسیقی را انتخاب می کنیم. متاسفانه برخی به طور کلی بدون رعایت کپی رایت از موسیقی های دیگران استفاده می کنند». وی در ادامه می افزاید: « به نظرم از معضلات اصلی این حرفه نبود رشته دانشگاهی برای موسیقی فیلم است. دانشجویان موسیقی این بخش را در دو واحد می گذرانند ، اما این مسئله باعث میشود بسیاری از آهنگسازان فیلم آگاهی کافی برای فعالیت در این زمینه نداشته باشند ، در حالیکه همیشه آهنگسازان فیلم از یک آهنگساز خارج از حیطه توانا تر است». او در پایان می گوید:

«هر آهنگسازی نمی تواند آهنگساز فیلم شود. شاید موسیقی آهنگساز خارج از این حوزه از جهت موسیقایی بسیار با ارزش باشد ، اما به دلیل عدم آگاهی آهنگساز نسبت به تصویر ، بازی ، رنگ و … ازانطباق کافی با فیلم برخوردار نشده و در نتیجه مخاطب را راضی نمی کند.»

او در پایان می گوید:«بزرگترین معضل در این حوزه علاوه بر نبود رشته منحصر به موسیقی فیلم ،قرار گرفتن ما در آخرین مرحله است. همیشه تهیه کنندگان در آخرین مرحله یاد موسیقی می افتند، در نتیجه هم زمان کافی برای رسیدن به کیفیت لازم کم است و هم بودجه کافی برای آهنگساز ندارند. این کمبود بودجه در کیفیت کار بی تاثیر نیست ، چرا که باعث می شود آهنگساز علی رغم میل باطنی اش از سازهای شبیه سازی شده ساز واقعی استفاده کند و از ارکستر بی بهره بماند. وجود موسیقی ساز های ارکسترال و واقعی خیلی بهتر و جذاب‌تر خواهد بود.»